'' Φόβος ''

Δέν υπάρχει μεγάλυτερη εξάρτηση απ' τον φόβο.
Κοιτώντας γύρω μου βλέπω τον φόβο να ανεβοκατεβαίνει μαζί με τους ανθρώπους στο δρόμο.

 Όλοι κάτι φοβούνται και μένουν καθηλωμένοι κάτω απο αυτό το βάρος , ενώ η ζωή τους φευγει και
 πάει στα χαμένα .
Δεν ξέρω ποιός έσπειρε τον φόβο στους ανθρώπους. Ποιός μηχανισμός απ'έξω ή απο μέσα.
Ο φόβος είναι η πιο αποτελεσματική δύναμη καταστολής .Κατεβαίνει ένα τσιγκέλι από ψηλά και σε αρπάζει απ'τη ράχη.



''Φοβόμουν να εκδηλωθώ , να βγάλω προς τα έξω τα συναισθήματα μου,ακόμη και τον ίδιο μου τον φόβο .Φοβόμουν να αποχωριστώ τον φόβο μου.Στη μέχρι τώρα ζωή μου, ο φόβος μου είχει πάρει διάφορες εξωτερικές εκφράσεις.Κατωτερότητας, ανωτερότητας, σνομπαρίσματος, αδιαφορίας.Ώς και τη μορφή του έρωτα είχει πάρει..

Όμως μόνο εγώ ήξερα πόσο χυδαίος και αποκρουστικός ήταν.Ντρεπόμουν για τον φόβο μου καθώς και για ότι άλλο γεννιόταν μέσα στην ψυχή μου.

Ντρεπόμουν τελικά για την ίδια την ψυχή μου.

Κωστής Γκιμοσούλης -Μιά νύχτα με την κόκκινη-
Κέδρος , 1995

Λιακάδα χ.ζ. (2002)

Μαλακό - σφικτό σώμα πάνω μου στον ήλιo

Η πλάτη μου μάρμαρο, τα χέρια μου σκληρά σανίδια



Ο δρόμος φωνάζει-σωπαίνει,στρίβει στην αριστερή στροφή του.

Τα βήματα χαράζουν πάνω του στενό δρόμο

το ποιήμα γράφτηκε το 2002 ,απο τον χ.ζ. (Χρήστο Ζάχο)

περισσότερο υλικό ποιημάτων του βρίσκεται εδώ :http://torpila.blogspot.com/

Απόψε χ.ζ.(2005)

Απόψε γύρισες τρέχοντας στο σπίτι σου.

Απόψε ένιωσες σαν ένας πρωτόγονος άνθρωπος.
Που κουβαλάει κάποιο σημαντικό νέο στους δικούς του.

Πίστεψες πως κυνηγήθηκες μέσα απο πυκνά
δάση,με βαριές μυρουδιές πεύκων και υγρασίας
να διαπερνάνε το σκοτεινό σου ορίζοντα.


Απόψε ευγωμόνησες για άλλη μια φορά τη ζωή.

Ίσως μάλιστα φαντάστηκες φτάνοντας
πως θα 'βρισκες κι αυτήν
να κοιμάται στη μέση του μονού κρεβατιού σου.

Πραγμτατικά,ίσως ακόμα να βρίσκεις νόημα στο κατέβασμα
του στηθόδεσμού της.
Ίσως αυτό που φιλάς να είναι κάτι
πέρα απο τρυφερή σάρκα και αίμα.


Το δικό σου στήθος που ανεβοκατεβαίνει ιδρωμένο
στάθηκε για λίγο μετέωρο.
Ακόυγοντας τους παλμούς σου μάλλον ένιωσες για λίγο την
τρομερή πραγματικότητα να προσπαθεί να σε κουμαντάρει.

Δεν τα κατάφερε.

Πιό πέρα το σκληρό κρεββάτι σου ανάσαινε ήρεμα.

το ποιήμα γράφτηκε το 2005 ,απο τον χ.ζ. (Χρήστο Ζάχο)
περισσότερο υλικό ποιημάτων του βρίσκεται εδώ :http://torpila.blogspot.com/

....;

Είναι κανείς //εγώ;

...-στα πράγματα ;

 

Ποιό είναι το σχήμα που δίνει η αγάπη στα πράγματα ;