The Beneficial Influence Of Non Reality

'Τhe Beneficial Influence Of Non Reality'' Bartesera ''Αθήνα

The Beneficial Influence Of Non Reality

Η Σπυριδούλα Ζάχου δημιουργεί πίνακες εμπνεόμενη από τον ήχο και ο Βασίλης Αβδελάς ηλεκτρονική μουσική εμπνεόμενος από την εικόνα για να συνθέσουν μια μελαγχολική, ονειρική αίσθηση της πραγματικότητας σε μια καλλιτεχνική κίνηση που συνδυάζει και τα δύο αυτά μέσα. Ο τίτλος The beneficial influence of non reality (Η ευεργετική επιδράση της μη πραγματικότητας) προδιαθέτει άλλωστε τον θεατή-ακροατή για ένα ταξίδι σε τοπία ονειρικά όσο και φανταστικά όπου η ταραγμένη συνείδηση καταφεύγει ενίοτε για να «γιατρέψει» τον εαυτό της.

Η εσωτερική, πολύ συχνά σκοτεινή αλλά και με δόσεις ευαισθησίας διάθεση των πινάκων συνδυάζεται με την υποβλητικότητα και τις μελωδικές στιγμές της ηλεκτρονικής μουσικής ώστε το ένα μέσο να συμπορεύεται πολύ στενά με το άλλο στα μελαγχολικά ταξίδια ενδοσκόπησης που ονειρεύονται οι καλλιτέχνες. Δεν είναι τυχαίο στο αρμονικό δέσιμο εικόνας και ήχου ότι δούλεψαν τα έργα τους ταυτόχρονα σε στενή συνεργασία και αλληλεπίδραση.

Στους πίνακες της Σπυριδούλας Ζάχου αποτυπώνονται γυναίκες ή κορίτσια με κύριο χαρακτηριστικό τους την αγωνία -αν και συχνά τα χαρακτηριστικά του προσώπου παραλείπονται χάριν μιας αφαιρετικότητας (στις πυκνοκατοικημένες μητροπόλεις είμαστε όλοι ίδιοι)- που ψάχνουν τον αυτοπροσδιορισμό τους σε τοπία αστικά ή ονειρικά, συνήθως όμως ουδέτερα, πλαισιωμένα φειδωλά από χρώματα, κυρίως κόκκινο ή τις αποχρώσεις του. Οι πινελιές δίνουν λιτά τα περιγράμματα των μορφών μα επιλέγουν να είναι γενναιόδωρες σε ορισμένες υφές, σαν μια διέξοδο σωτηρίας για την ψυχική ενέργεια που συσσωρεύτηκε σε κάθε πίνακα.

Η μουσική του Βασίλη Αβδελά απ' την άλλη κινείται αδιαμφισβήτητα σε μιαν ονειρική ατμόσφαιρα, με σταθερή εξέλιξη και πορεία χωρίς εξάρσεις, καθώς η μια ενότητα διαδέχεται ομαλά (και προκύπτει μέσα από) την άλλη. Η μελαγχολία και η τρυφερότητα είναι εμφανέστατα χαρακτηριστικά της μουσικής του τόσο στα αρχικά σκοτεινότερα μέρη όσο και κατόπιν στα μελωδικότερα και ρυθμικότερα. Ο μουσικός επιλέγει μέσα από τη διακριτική του στάση να καθοδηγεί σταθερά τον θεατή/ακροατή στο αισθητικό του ταξίδι χωρίς να επιδιώκει στιγμή να ραγίσει το συνεργατικό οπτικοακουστικό πλέγμα που έχτισε με τη ζωγράφο, γνωρίζοντας πως η επιτυχία της συνεργασίας στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ό,τι ουσιαστικότερο.




http://spiridoulazachou.blogspot.com/
http://soundcloud.com/vasilis-avdelas
http://www.bartesera.gr/

Εξώστης - 500+416 - Μεθυσμένο Παραμύθι

Ο ερασιτέχνης

 Γράφει η Μάρα Τσικάρα, methparamithi@yahoo.gr - Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Σπυριδούλας Ζάχου

 

 

 

Ο ερασιτέχνης καταθλιπτικός κοιμάται πολύ. Ανοίγει τα μάτια κι εύχεται να ήταν χθες ή κάποια χρόνια αργότερα. Αφήνει αναπάντητα τα τηλέφωνα ενώ λίγο πιο πριν παρακαλούσε να χτυπήσουν. Ζηλεύει τον σκύλο του, τον δίπλα παππού και το παραδίπλα τσιγγανάκι. Χρησιμοποιεί την τηλεόραση για φωτιστικό. Φέγγουν τα σκοτάδια του δελτία ειδήσεων και διαφημίσεις. Δεν κάνει τίποτα κι όμως είναι εξαντλημένος. Δεν έχει πονοκέφαλο κι όμως ό,τι μυαλό του απόμεινε κοντεύει να σπάσει. Κοντεύει. Γι’ αυτό και παραμένει ερασιτέχνης.
Ερασιτεχνικά φυλάει και κάποιες συλλογές. Στο πάνω πάνω ράφι. Ο επαγγελματίας θα τις είχε πιο κοντά του. Θα τις εκμεταλλευόταν ή έστω θα μάθαινε από τα λάθη τους. Αυτός απλώς κάθεται και τις χαζεύει: ένα καλάθι όνειρα, ένα κουτί καβγάδες, ένας κουμπαράς με λέξεις, ένα βάζο με κοχύλια, ένα μπαούλο με φιλιά, ένα ποτήρι δάκρυα, ένα ολόκληρο άλμπουμ με θυμούς. Υπάρχουν και τραπουλόχαρτα που βρήκε στο δρόμο και προσφορές κέντρων αδυνατίσματος, στις 2 πίτσες η μία δώρο… Δείγματα με χρώματα, με όμορφες μέρες ή με κάπως χειρότερες.
Αυτό το ράφι δεν το ξεσκονίζει ποτέ. Συμφιλιώθηκαν μαζί του οι σκόνες, οι αράχνες, οι σιωπές του δωματίου. Μόνο η επαγγελματίας καθαρίστρια δεν μπορεί να το συμπαθήσει. «Τι είναι όλα αυτά τα σκουπίδια…» αναρωτιέται.
Αυτές τις μέρες εγκαινίασε και μια καινούρια συλλογή: «Το γύρω μου τώρα». Στράγγισε την συνάδερφο κατάθλιψη ενός καιρού, ενός δέντρου, ενός δρόμου, μιας ολόκληρης χώρας. Γέμισε ένα μπουκάλι με βροχή, ένα με κλεισούρα Σαββατόβραδου, σε ένα άλλο έβαλε τα βήματα μιας άσκοπης βόλτας. Γέμισε  ένα πιάτο με πολύτιμα χλωμά νομίσματα και τηλεκοντρόλ. Μια ψωμιέρα με ατάκες και ευφυολογήματα. Γκρίνιες και λύσεις του αέρα του καπνού και της ανεμοζάλης. Το ρετσίνι, τα σκάνδαλα, τα αδιέξοδα και τις αδικίες που συγκέντρωσε τις έκανε φαγοπότι και τις γλέντησε.
Φαντάζεται πως είναι βασιλιάς. Ο θρόνος του είναι καμωμένος από γραμματόσημα και η πιστή του φρουρά βαλσαμωμένες πεταλούδες. Διατάζει τις συλλογές να το βουλώσουν και αυτές υπακούν. Άλλοτε είναι μαέστρος και τις διευθύνει. «Σήκω βοριά, έλα νοτιά φυσήξτε τα κλωνιά μου να ξεχυθούν , να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου»*. Και το δωμάτιο ξερνάει ξεκούρδιστες έγχορδες πνευστές κρουστές κραυγές.
Άλλοτε γίνονται εξεγέρσεις. Φτάνει πια! Φωνάζουν τα αγανακτισμένα γραφικά συλλεχθέντα. Παίρνουν στα χέρια τους βότσαλα από παλιά καλοκαίρια, αποδείξεις από παλιές σπατάλες και σπάνε τα τζάμια του παρελθόντος. Ο ερασιτέχνης βασιλιάς κρυώνει στον θρόνο του. Η μόνη συλλογή που έχει τώρα να διοικεί είναι αυτή με τις μελανιές και τα χτυπήματα.
Ερασιτέχνης. Εραστής της τέχνης. Γιατί θέλει πράγματι πολλή τέχνη να είσαι παθητικός. Για να γίνεις ενεργητικός, το μόνο που θέλει είναι… κότσια

*Άσμα Ασμάτων του Σολομώντα- απόδοση της μετάφρασης και της ποίησης: Λευτέρης Παπαδόπουλος

 

 http://www.exostispress.gr/Methismeno-416

 

 

 

 

 

Διαγωνισμός Αφίσας Think Positive_Αισιοδοξία... Made in Thessaloniki

Δεν υπάρχει Έλληνας σήμερα που να μην αισθάνεται την πίεση της κατάστασης, κατά τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή: κατήφεια, απογοήτευση, προβληματισμός και κάποιες φορές απόγνωση… Το ερώτημα “τι κάνεις;” έχει πάψει πια να γεννά την αυτόματη απάντηση “καλά”. Είναι φανερό (και μάλιστα με την έλευση ενός νέου έτους) ότι όλοι μας χρειαζόμαστε μια ένεση αισιοδοξίας, μια δόση θετικής ενέργειας.
Ποιος είναι άραγε καταλληλότερος να εμπνεύσει αισιοδοξία από εμάς τους ίδιους; Ας γίνουμε graphic designers και φορείς ενός αισιόδοξου μηνύματος για μια μέρα!
Ένας διαγωνισμός που διοργανώνεται στο πλαίσιο των δράσεων της Parallaxi, της ομάδας "Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς" και του Goethe Institut Θεσσαλονίκης με το γενικό τίτλο "Made in Thessaloniki".

Γκαλερί Μυρό (Myro),Θεσσαλονίκη

'''Το πρόσωπο του καλλιτέχνη''

Μερικές φορές - νιώθω πως ..

Art Is Hard ,Thessaloniki 2012