Σκάβω σκυφτός αυτό το χώμα
καθώς τα πουλιά αργοπετούν πάνω από το κεφάλι μου αμέριμνα
και τα χόρτα ορχιούνται στη συριστική μουσική του ανέμου
Ιδρώνω γυρισμένος προς τον εαυτό μου
καθώς αυτός, ο αέρας, μου χαϊδεύει αλαφριά την πλάτη και με προσπερνά
και ο σπόρος αναθρέφεται μες στη γης.
Καρφώνομαι στο χώμα
καθώς ο χρόνος περνά, κουρασμένος πια κι αυτός,
ξαποστένοντας όλο και περισσότερο πάνω στο κορμί μου
Γυρνώ και επανέρχομαι στο έργο μου
συμπιέζοντας όλες τις άλλες ανάγκες μου καθώς το συνηθίζω
ενώ το κουρελιασμένο σκιάχτρο έχει γίνει ο περίγελος των κοτσυφών
Γίνομαι ένα με το χώμα
καθώς τα ρούχα μου ολοκληρωτικά έχει καλύψει
σφιχταγκαλιάζοντας με
Να ανασσάνω προσπαθώ
σαν να 'ταν η αναπνοή πανάκεια στην ανυπομονησία
της αμφισβητούμενης σοδειάς
Βουλιάζω στο χώμα
ενώ συνεχίζω απερίσπαστος με σφιγμένα χείλη
και πεισματώδη αισιοδοξία την προσπάθεια
ν' ανθίσω τα πάντα γύρω μου
No comments:
Post a Comment