''Γυναικεία πόδια σε αντρικά παπούτσια.'' Αγγουριδάκης Γιάννης.Εκδόσεις Γαβριηλίδης

'Γυναικεία πόδια σε αντρικά παπούτσια.'' Αγγουριδάκης Γιάννης.Εκδόσεις Γαβριηλίδης)

''Καταστρέφεις για να θυμάσαι,''Της Λέττης Κοιλάκου.

''...Όλα καλά.Και ξαφνικά μια μυρωδιά,μια γεύση ένα μουσικό κομμάτι σε γυρίζουν πίσω.

Σ' όλα εκείνα που επιμελώς έχτισες και προσπαθείς να ξεχάσεις.Και οι άμυνές σου πέφτουν και γίνεσαι ανίσχυρος μπροστά στις θύμησες που σε κατακλύζουν, που έρχονται σαν κύματα και σε σαρώνουν . Και προσπαθείς να θυμηθείς αντι να ξεχάσεις . Προσπαθείς απεγνωσμένα να θυμηθείς ένα χαμόγελο ,ένα βλέμμα, το χάδι και το συναίσθημα.

Κι αρπάζεσαι απο τις αναμήσεις και ταξιδεύοντας στο παρελθόν καταστρέφεις την πραγματικότητα, καταστρέφεις το παρόν, καταστρέφεις όλα εκείνα που σε πλήγωσαν ,καταστρέφεις όλα εκείνα που σε κράτησαν ζωντανο.
Καταστρέφεις για να θυμάσαι...''

Το κείμενο έχει γραφτεί απο την συγγραφέα Λέττη Κοιλάκου.

  Βρίσκεται στο βιβλίο της με τίτλο ''Αγαπούλα Μ'ακους ;''

 

Βιβλία της ίδιας είναι τα εξής: 
 '' Αγαπούλα Μ'ακούς; ''  και '' Α-όπως ηδονή  '' που κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις Δανιά.

3o Πανελλήνιο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών στο Πέτρινο Πυλαίας , στη Θεσσαλονίκη.1-7 Σεπτεμβρίου 2013

Γιάννης Ρίτσος '' ΛΟΙΠΟΝ ; ''

Αλλάζει πουκάμισο

αλλάζει ρούχα

σώμα δεν αλλάζει 

έσκαψε στην αυλή ένα λάκκο 

έθαψε το καπέλο του

όμορφος πουναι

ο αγέρας τον ξεχτένισε.

 


  
                                                                                                                                            







Εικονογράφηση ποιήματος του Γιάννη Ριτσου, τίτλος βιβλιου ''Λοιπόν ; '' απο τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

''Εικόνα δεύτερη..'' της Λέττης Κοιλάκου

Εικόνα δεύτερη :
Ενα ζευγάρι αγκαλιασμένο. Ο καθένας στις σκέψεις του.Μαζί.Οι καλύτερές τους στιγμές.

'' Είναι Σάββατο, την ώρα αυτή όλοι ετοιμάζονται για έξοδο - θα το θελα ; Μάλλον όχι.Που να βρίσκονται τώρα; Τί σκέφτεται για μένα ; Πρέπει να αρχίσω δίαιτα. Τι θα συνέβαινε αν ... Πρέπει να μάθω να ελέγχω τις ονειροπωλήσεις μου. Ώρες ώρες είναι ζωντανές. Πλόυτος ,διασημότητα ,τα προβλήματα όλα λυμένα .Τα προβήματα είναι λυμένα ; Προβλήματα .Άγχος .Το χέρι του στην πλάτη μου συνεχίζει να με χαιδεύει. Μ'αγαπάει κι η δική του σκέψη είναι μόνο σε μένα . Αν ήξερε ,θα μ΄αγαπούσε ; ''

Εκείνος : 
''Μ'αρέσει που κουρνιάζει στην αγκαλιά μου χωρίς να σκέφτεται τίποτα. Μακάρι να μπορούσα να κάνω το ίδιο .Τα δικά μου προβλήματα όμως είναι ζωτικά . Δέν έπρεπε να δεχτώ την προσβολή.Θα μπορούσα να του 'χω απαντήσει. Χαίρομαι τουλάχιστον που δεν ήταν μπροστά .Θα είχα να αντιμετωπίσω την ειρωνία της.Μακάρι να είχα ην δική της αδιαφορία μπρος τα προβλήματα. Είναι εδώ ,στην αγκαλιά μου ,με τη σκέψη της μόνο σε μένα .Νιώθω την τρυφερότητά της .Την αγαπάω μόνο επειδή αυτή μ'αγαπάει. Ευτυχώς που δεν θα το μάθει ποτέ ''.

Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο .
Μόνοι .
 Στις καλύτερες τους στιγμές.

Το κείμενο έχει γραφτεί απο την συγγραφέα Λέττη Κοιλάκου.

  Βρίσκεται στο της βιβλίο της με τίτλο ''Αγαπούλα Μ'ακους ;''

 

Βιβλία της ίδιας είναι τα εξής: 
 '' Αγαπούλα Μ'ακούς; ''  και '' Α-όπως ηδονή  '' που κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις Δανιά.




 

''.....Στερήθηκα.Στερώ.Στερούμαι.''της Λέττης Κοιλάκου

‘’Πές μου την πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό.’’

‘’Στέρηση.Στερήθηκα.Στερώ.Στερούμαι.’’

‘’Πες μου ποιους βλέπεις ; ‘’

‘’Είναι σκιές.Είναι οικογένεια.Είναι δεμένοι μεταξύ τους,κρατιούνται από το χέρι και χορεύουν.’’

‘’Εσύ που βρίσκεσαι ;’’

‘’Δίπλα τους,αλλά δε με βλεπουν.Περνάνε δίπλα μου και περνάνε μέσα από μένα.‘’

‘’Είσαι αόρατη ; ’’

‘’Όχι πάντα.Ξαφνικά γυρίζουν και με κοιτάζουν σαν να ήμουν πάντα εκεί. Κι είμαι πάντα σε λάθος μέρος.Κι είναι το βλέμμα τους επιτημητικό. ‘’

‘’ Ύστερα ; ’’

‘’Ύστερα ξεσπάνε σε γέλια και χάνονται.Γίνονται πάλι σκιές.’’

‘’ Και συ τι κάνεις ; ‘’

‘’Κουρνιάζω στη θέση μου και μένω να κοιτάω τους τοίχους που αρχίζουν να γέρνουν προς τα μέσα .’’

‘’Πές μου που βρίσκεσαι ; ‘’

‘’Στο μνήμα.Είναι μαρμάρινο,κρύο και στενό. ‘’

‘’Πές μου την τελευταία λέξη που σου έρχεται στο μυαλό.’’

‘’Πόνος.’’

Το κείμενο έχει γραφτεί απο την συγγραφέα Λέττη Κοιλάκου.

  Βρίσκεται στο της βιβλίο της με τίτλο ''Αγαπούλα Μ'ακους ;''

 

Βιβλία της ίδιας είναι τα εξής: 
 '' Αγαπούλα Μ'ακούς; ''  και '' Α-όπως ηδονή  '' που κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις Δανιά.

Στο χείλος της υπομονής με επιασαν λυγμοί .

The Sound of Canvas @ Elvis Bar

"Ο Ήχος του Καμβά" είναι ένα οπτικοακουστικό project το οποίο συνδιάζει ζωντανά ζωγραφική και ηλεκτρονική μουσική σε συγχρονισμό.Η ιδιαιτερότητα του project είναι η χρήση του καμβά ως κύρια πηγή ήχου.

Ζωγράφος : Σπυριδούλα Ζάχου
Ήχος : Βασίλης Αβδελάς
Αφήγηση : Μαρία Ράπτη

Το κείμενο είναι απόσπασμα του διηγήματος "Το κυνήγι του χαμένου ποιητή" το οποίο εμπεριέχεαι στο βιβλίο της Μαρίας Ράπτη "Χάρτινο μουσείο παράξενων γεγονότων" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Θερμαϊκός.

Από την παρουσίαση του project στο Elvis Bar ,Βαλαωρίτου 31 , Θεσσαλονίκη

Συνέντευξη στον ''Εξώστης'' - 500 452 - Inside View - InsideView

Εξώστης - 500 452 - Inside View - InsideView

''Και ξαφνικά…οι λέξεις δραπετεύουν από το χαρτί γίνονται πινελιές, οι μουσικές μετατρέπονται σε εικόνες. Η συνένωση των τεχνών για τη ζωγράφο, Σπυριδούλα Ζάχου μόνο εξαίσια αποτελέσματα μπορεί να έχει. Άλλωστε, η ζωγραφική, είναι μια παγκόσμια γλώσσα με κοινά στοιχεία έκφρασης, παρόμοιες ιδέες και παράλληλα συναισθήματα. Είναι εκπληκτικό πως η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους, τα κράτη, τα έθνη γενικότερα.''

-‘’Ζωγραφίζοντας τις λέξεις’’, τίτλος της τελευταίας έκθεσής σας. Οι λέξεις δραπετεύουν από το χαρτί και γίνονται εικόνες;
 
Αγαπώ και διαβάζω ποίηση από αρκετά νεαρή ηλικία.Πάντα είχα την τάση να βυθίζομαι και να χάνομαι στις λέξεις και στα νοήματά τους, να συγκινούμαι με την ιδιαίτερη γραφή και να δημιουργώ εικόνες αυτόματα με το μυαλό μου.
Η αποτύπωση των κειμένων μέσω της ζωγραφικής και του σχεδίου γεννήθηκε από καθαρή ανάγκη έκφρασης και προσωπικής επιθυμίας.
Αγαπώ τον λόγο τον εύστοχο, τον λιτό, τον όμορφο και το πάντρεμα του με την εικόνα και το σκίτσο , θεωρώ ότι είναι ενας συνδυασμός που με εκφράζει απόλυτα. 


-Στη συγκεκριμένη έκθεση η δουλειά σας είναι απόρροια εμπνευσμένων κειμένων και μουσικής, γιατί αποφασίσατε κάτι τέτοιο; Η συνένωση διαφόρων τεχνών τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει; 

Στην αρχή υπήρξε ο λόγος, τα κείμενα και η γραφή. Άλλες φορές μου δόθηκαν από τους συγγραφείς τους ίδιους, άλλες φορές τα πήρα από μονη μου και τόλμησα να τα κάνω εικόνα. Να τα εικονογραφήσω, μπερδεύοντας τις λέξεις με τις γραμμές και τις προτάσεις  με τα χρώματα.
Η μουσική επένδυση ήρθε να συμπληρώσει και να ολοκληρώσει την συγκεκριμένη έκθεση. Ηχογραφήθηκαν οι φωνές των συγγραφέων καθώς διάβαζαν τα κείμενά τους, ενώ ταυτόχρονα δουλεύτηκαν με τους κατάλληλους ήχους και μελωδίες.
Αυτό έδωσε μια ένταση παραπάνω στην συγκεκριμένη έκθεση,αφού ο θεατής είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί μια έκθεση ζωγραφικής εικονογραφημένων κειμένων, ακούγοντας τα ίδια τα κείμενα από τις φωνές των συγγραφέων στο χώρο.
Το πάντρεμα και η συνένωση διαφόρων τεχνών, πιστεύω ότι έχει την ικανότητα να γεννήσει μοναδικά, εξαιρετικά αποτελέσματα. 


-Στις εικονογραφήσεις βιβλίων, με αφορμή το κείμενο δημιουργείτε εικόνες. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι εικόνες εξελίσσουν το κείμενο ή το περιορίζουν;

 
Οι πιθανότητες να συμβούν ένα από τα δύο , άλλοτε να  εξελίξουν ή άλλοτε να περιορίσουν το ίδιο το κείμενο είναι το ίδιο υπαρκτές. Υπάρχει ο κίνδυνος το σχέδιο να υπερτερεί του κειμένου και να κερδίζει τις εντυπώσεις και άλλες το κείμενο να ξεπερνά την εικόνα.
Κάθε φορά που καλούμαι να εικονογραφήσω ένα κείμενο έχω στην άκρη του μυαλού μου αυτόν τον αόριστο μα τόσο σημαντικό κίνδυνο και προσπαθώ να επιτύχω την ισορροπια μεταξύ τους.
Η «επιτυχής» εικονογράφηση θεωρώ ότι έρχεται όταν ισορροπούν με απόλυτη δυναμική και αρμονία το κείμενο και η ζωγραφική. Όταν ο λόγος και το σχέδιο πηγαίνουν χέρι χέρι και δεν είναι κάποιο πάνω από το άλλο. 


-Βιώνετε πιο έντονα συναισθήματα όταν δημιουργείτε στο εργαστήριό σας ή όταν τα έργα σας εκτίθενται;

 
Πιο έντονα συναισθήματα βιώνω καθώς δημιουργώ. Καθώς ζωγραφίζω συγκεντρωμένη, καθώς γεννιούνται ιδέες και γραφές, καθώς «αιχμαλωτίζω» τις δημιουργικές στιγμές και τις αποτυπώνω στον καμβά μου,στο χαρτι κτλ.
Αυτές πάντα είναι μοναδικές στιγμές, η ενέργεια βγαίνει δημιουργικά μέσω του μέσου μου, του πινέλου, του κάρβουνου, της πένας κτλ. Υπάρχει ένας αγώνας, μια συγκίνηση της στιγμής μέχρι να γεννηθεί το έργο.
Όταν το έργο ολοκληρωθεί και πλέον εκτεθεί, νιώθω πως έχει πάρει το δρόμο του, οπότε αισθάνομαι ανακουφισμένη και ενώ το βλέπω να εκτίθεται, έχω πάει ήδη στο επόμενο δημιουργικό μου ταξίδι.Τα παιδιά μας λένε, γεννιούνται για να φεύγουνε και αυτό με εκφράζει απόλυτα, όσον αναφορά τα έργα μου.
Ο καλλιτέχνης αναζητά την έκφραση ή την αποδοχή;
Ο καλλιτέχνης αναζητά την έμπνευση. Αυτήν την μαγική στιγμή που θα αιχμαλωτίσει την «ιδέα». Ύστερα ξεκινάει ο αγώνας να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος έκφρασης της ιδέας, που μόλις συνέλαβε. Να πραγματοποιηθεί ,να πάρει μορφή και υπόσταση.
Η ενασχόληση με την «αποδοχή» περιορίζει την έκφραση. 


-Ως δασκάλα εικαστικών τι αποτέλεσε προτεραιότητα στο να μεταλαμπαδεύσετε στους μαθητές σας;

 
Ένα από τα πράγματα που φροντίζω να μεταφέρω στους μαθητές μου είναι η δημιουργικότητα, η υπομονή, η πίστη, η προσπάθεια και η αγάπη προς την τέχνη και τη ζωή γενικότερα. Να βλέπουν με την ομορφιά της ψυχής τους τον κόσμο, να γίνει η καθημερινότητά τους τέχνη, μέσα από πράξεις όμορφες και ευγενικές σκέψεις.
Να μην πανικοβάλλονται, να μην τα παρατάνε ευκολα, να μην απογοητέυονται αν δεν τα καταφέρουν από την αρχή, αλλά να έχουν πίστη και επιμονή στους στόχους τους.
Και όσο πιο συχνά μπορούν να επισκέπτονται χώρους πολιτισμού, όπως εκθέσεις ζωγραφικής, θέατρο, μουσικές συναυλίες και οτιδήποτε δίνει τροφή στην ψυχή τους. 


-Τα μοτίβα, μοναξιά, περιθωριοποίηση, κρίση ταυτότητας αποτελούν σήμερα περισσότερο από ποτέ αντικείμενα του καμβά σας;

 
Οι παραπάνω έννοιες πάντα θεωρώ ότι υπήρχαν στα έργα μου.Συνήθιζα και συνηθίζω να εισχωρώ τόσο στο έργο, ώστε να γίνομαι εγώ η ίδια πρωταγωνίστρια και να καλούμαι κάθε φορά να τα αντιμετωπίσω.
Σαν να εκφράζω μιαν αλήθεια , σαν να την ξορκίζω, βιώνοντάς την πρώτα εγώ. 


-Η ζωγραφική πέρα από ρεύματα, τάσεις, πρότυπα είναι μια παγκόσμια γλώσσα;

 
Η ζωγραφική και η τέχνη γενικότερα , έχει μια υπέροχη δύναμη που δεν ξεχωρίζει κράτη και λαούς.Αφορά και εκφράζει τον κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτου φυλής ή φύλου. Είναι μια παγκόσμια γλώσσα με κοινά στοιχεία έκφρασης, παρόμοιες ιδέες και παράλληλα συναισθήματα.
Είναι εκπληκτικό πως η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους, τα κράτη , τα έθνη γενικότερα. 


-Αποτυπώνετε συναισθήματα, την πραγματικότητα για να την αλλάξετε, να τη στιγματίσετε ή να περάσετε το δικό σας μήνυμα;

 
Αποτυπώνω τα δικά μου συναισθήματα και την δικιά μου αλήθεια έτσι όπως την βιώνω εγώ κάθε φορά. Δεν προσπαθώ να αλλάξω την πραγματικότητα, ούτε να περάσω επιτηδευμένα κάποιο μήνυμα μέσα από αυτήν.
Απλά την βιώνω.Εκφράζω την συναισθηματική μου κατάσταση, τις αγωνίες  και τα άγχη μου μέσω της τέχνης μου.
Η ζωγραφική είναι το «εργαλείο» μου ή αλλιώς το μέσον που μου δίνει την χαρά να εξωτερικεύω όλα αυτά που ζω και βιώνω καθημερινά , τα οποία, άλλες φορές με χαροποιούν, άλλες με δυσκολεύουν. Με άλλα λόγια  ζωγραφίζω ό,τι αισθάνομαι και αυτό αυτόματα ξορκίζεται. 


-Πώς θα ζωγραφίζατε το Αύριο;
Αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο. 


 











 

''Εκείνο το βράδυ.....''της Λέττης Κοιλάκου

Εκείνο το βράδυ ο Στάυρος είδε ένα όνειρο :

Είχαν περάσει, λέει , χρόνια πολλά και αυτός με την Ιωάννα ήταν ακόμη ζευγάρι.Και καθισμένοι στο τραπέζι της κουζίνας έπιναν τον καφέ τους ,σαν και τώρα.Μα ξαφνικά αυτός άρχισε να γερνάει.
Κι όσο πέρναγε η ώρα, τα χρόνια άρχισαν να περνάνε πάνω του σε δεκαετίες.
Η Ιωάννα όμως έμενε ίδια,χωρίς να δείχνει οτι προσέχει τη διαφορά.

Τώρα,ο Σταύρος ήταν γέρος και η Ιωάννα νεαρή του γέμιζε το φλυτζάνι του.Κι όπως έσκυψε τρυφερά να τον φιλήσει, αυτός άρχισε να κλαίει.

Τότε η Ιωάννα σηκώθηκε ανήσυχη τον ρώτησε : '' Tί έχεις πατέρα,είσαι καλά ; ''
Εκείνο το πρωί ο Σταύρος είπε στην Ιωάννα :
''Aν κλείσω τη δουλειά με τον Κοσμόπουλο θέλεις να παντρευτούμε τον άλλο μήνα; ''

Το κείμενο έχει γραφτεί απο την συγγραφέα Λέττη Κοιλάκου.

Υπάρχει στο βιβλίο της ''Αγαπούλα Μ'ακους ;''

 

Βιβλία της ίδιας είναι τα εξής: 
 '' Αγαπούλα Μ'ακούς; ''  και '' Α-όπως ηδονή  '' που κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις Δανιά.

Ζωγραφίζοντας Τις Λέξεις @Toss Gallery ,Θεσσαλονίκη

Σπυριδούλα Ζάχου
‘’ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ’’

Κέιμενα:
Μαρία Ράπτη,ΣτέλιοςΖουμαδάκης,ΧρήστοςΖάχος,Εύα Ματσίγκου

Μουσική Επένδυση:Βασίλης Αβδελάς

Εγκαίνια Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου ,ώρα 20.30
Διάρκεια έκθεσης 1 Φεβρουαρίου-10 Φεβρουαρίου

«Ζωγραφίζοντας τις λέξεις»
Μετά την πρώτη έκθεση εικονογράφησης κειμένων/ποιημάτων των Χ.Ζ. και Carnellio Coop από την εικαστικό Σπυριδούλα Ζάχου, στην Κέρκυρα, με την ηχητική επένδυση του Βασίλη Αβδελά, η συντροφιά των τεσσάρων διαλύθηκε προς όλα τα μήκη της γης.
Ο Χ.Ζ. ξαναπήρε τα βουνά, και συγκεκριμένα τη Μαρταούνα, προσπαθώντας να αποτελειώσει τη δουλειά με τον Προμηθέα, δηλ. να του κλέψει τη φωτιά. Με την βοήθεια Σουλιωτών κομμάντος θα τα είχε καταφέρει σύντομα, ώσπου ξαφνικά ηκούσθη η σάλπιγγα. Αμέσως πήρε τον δρόμο για την συμπρωτεύουσα.
Ο Carnellio Coop βρήκε ξανά την αρκούδα συγκάτοικό του κι αφού εναγκαλιστήκανε τρυφερά και μούγκριζαν δακρύζωντας για κανά μισάωρο έπεσε σε χειμερία νάρκη. Όταν η νάρκη έσκασε ο Carnellio ξύπνησε και τότε ηκούσθη η σάλπιγγα. Αυτός δεν κατάλαβε τίποτα κι έμεινε ακίνητος ώσπου η αρκούδα του είπε ότι έπρεπε να φύγει. Αμέσως άδειασε τη γωνιά του σε έναν ακροφοβικό και έβαλε μπρος για την συμπρωτεύουσα.
Ο Βασίλης Αβδελάς αφού κλείστηκε για κάποιους αιώνες στον πυρήνα της γης, επανεμφανίστηκε στον φλοιό της Θεσσαλονίκης κρατώντας στα χέρια του ένα όργανο φτιαγμένο από τα χεράκια του το οποίο ακούγεται σε μήκος εφτακοσίων χρόνων και σε πλάτος δυο φορές όσο είναι η απόσταση της γης από τον ουρανό. Ϋστερα από μια τελετή που κράτησε ένα τρίμηνο παρέδωσε υπό την συνοδεία φλάουτου, παιγμένο από την Εύα Ματσίγκου, το καινούριο όργανο στην Σπυριδούλα με το γνωστό σαρδόνιο χαμόγελό του. Αυτή τη σάλπιγγα υπό την καθοδήγηση της Σπυριδούλας φύσηξε η Εύα αφήνοντας για λίγο τα φλάουτα σε μιαν άκρη. Φλάουτα τα οποία κρύφτηκαν σ' ένα «χάρτινο μουσείο παράξενων γεγονότων» τα οποία φυλούσαν κάποιοι αμερικάνοι γεωργοί και η Μαρία Ράπτη, σε βάρδιες. Μετά από ένα τσακωμό για τις υπηρεσίες η Μαρία απέστειλε με ένα john deere τα κείμενά της(και τα φλάουτα) στην Εύα, κι αυτή με την σειρά της, αφού πρόσθεσε και δικά της κείμενα, τα παρέδωσε στη Σπυριδούλα.Η Εύα, η Σπυριδούλα και ο Βασίλης κατέστρωναν το σχέδιο όταν η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια γυναικεία μορφή που έβριζε τους hillbilly συναδέλφους της. Ήταν η Μαρία.Αργότερα κατέφθασαν κι υπόλοιποι που είχαν ακούσει το κάλεσμα.
Η Σπυριδούλα σχηματοποίησε τα κείμενα και τα εγκλώβισε σε τετράγωνους καμβάδες δίνοντας τους μορφή υπό την σύμφωνη γνώμη και των υπολοίπων πέντε που βρίσκονταν γύρω της και παρακολουθούσαν την αξιοζήλευτη τεχνική της, υπό το φως των κεριών.
Έτσι, η παρέα των έξι σας καλεί στα εγκαίνια της έκθεσης με τον γενικό τίτλο «Ζωγραφίζοντας τις λέξεις» την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου του σωτήριου έτους 2013 και ώρα 20:30 στον χώρο Toss Gallery (La Dose), Θεσσαλονίκη. Διάρκεια έκθεσης: 1-10 Φλεβάρη

 ---- Στα εγκαίνια θα παρουσιαστεί το project "Ο Ήχος του Καμβά",ένα οπτικοακουστικό project το οποίο συνδιάζει ζωντανά ζωγραφική και ηλεκτρονική μουσική σε συγχρονισμό.Η ιδιαιτερότητα του project είναι η χρήση του καμβά ως κύρια πηγή ήχου. ----

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=oe46A0i1HPg

http://www.youtube.com/watch?v=oZbMfWdnymo&feature=player_embedded